Halve marathon van Brussel – verslag

Hoe kan je een nieuwe maand beter inzetten dan al lopend en dan nog ineens met een halve marathon! De halve marathon van Brussel stond aanvankelijk helemaal niet op mijn planning. Tot loopmaatje I. eind augustus vroeg of ik haar wou helpen om a) getraind te geraken voor die halve marathon en b) haar ter plekke dan ook mee tot aan de finish te helpen geraken. Altijd bereid tot een vriendendienst, zei ik natuurlijk ja. I. liep op dat moment vlotjes een 5 km. Ik wist dat ze enkele maanden eerder al eens een keertje tot voorbij de 10 km was geraakt en dat ze dus wel wat aankan. Zoniet zou ik haar dat idee al snel weer afgeraden hebben, want op 5 weken jezelf klaarstomen van 5 km naar 21 km is niet niks.

Uit het grote gamma aan schema’s op mijn computer, plukte ik er eentje uit om rustig maar verstandig toch wat op te bouwen tot 17 km twee weken voor de halve marathon. De trainingen verliepen allemaal vlekkeloos en na die 17 km dik twee weken geleden had ik er alle vertrouwen in dat I. klaar was. En ik was ondertussen ook getraind voor mijn marathon de week erop. Hoe dat? Op zondagen trainde ik eerst een stuk alleen, pikte onderweg I. op om dan samen haar lange duurloop te doen en vervolgens deed ik nog een stuk op m’n eentje. Goed voor drie extra lange duurlopen de voorbije weken op zondag die toch heel amusant waren dankzij het stukje gezelschap onderweg.

haas spelen

Afgelopen zondag was het dus van dat: de halve van Brussel, met start aan het Jubelpark. De herinneringen aan de 20 km van Brussel kwamen weer volop boven en dat maakte dat ik er ongelooflijk veel zin in kreeg. Ook I. stond te popelen om eindelijk haar tour de force te doen. Voor ons beiden kon de start er niet snel genoeg komen. Om half 11 werden we eindelijk in gang geschoten. Ik was haas van dienst en moest een overenthousiaste I. in het begin wat intomen. Brussel is allesbehalve vlak en ik wist wat er ging komen. Dus toch wat op de rem gaan staan, de hellingen en de tunnels op een heel rustig tempo bedwongen en tijdens de afdalingen lieten we ons lekker volop gaan.  Geen enkel moment kende I. een inzinking en dat was voor mij als haas en amateur-coach natuurlijk een plezier om te zien. Na een kleine 15 km kwam de gevreesde Tervurenlaan in beeld en ook die ging I. gezwind

en zonder één momentje stappen al hardlopend op. Eenmaal boven was het nog 4 km tot de finish en dat leek me een goeie moment om de teugels wat te laten vieren. Er kon niks meer mis gaan vanaf dan. Op de muziek in de Jubelpark ging I. wel even wat te voortvarend door en tikten we even richting 12 km/u. Dat leek me iets te heftig, maar eenmaal de Belliardstraat (de laatste helling) voorbij, was het alleen nog maar downhill en liet ik I. het tempo bepalen. Met een laatste adrenalinerush om U tegen te zeggen spurtten we samen de Grote Markt over, namen de laatste twee bochten en vlogen de finishboog onderdoor.

Met een stevige negative split van maar liefst 6 minuten gingen we over de finish in 2u11min (officiële tijd, eigen tijd is meer omdat we te vroeg op de startknop hadden geduwd).

Een schitterend debuut op de halve marathon voor mijn loopmaatje, zo veel is zeker. En voor mij een plezier om te mogen meemaken en het was ook een goeie laatste training voor de marathon die me aanstaande zaterdag te wachten staat.

Oei, nu de marathon

Deze week is voor mij nu een rustweekje. De voorspellingen voor zaterdag zijn maar zozo en ik hoop dat de waterstand van de zee wat beter meevalt dan vorig jaar (toen mocht ik 7 km lang door de zee waden). Ik heb als enige doel te finishen, meer niet. En dan mag het gedaan zijn voor dit jaar, met 3 marathons een meer dan geslaagd jaar. Met enkel nog het jaarlijkse uitstapje naar Geldrop eind november (TisvoorNiks) sluit ik dan een mooi loopjaar af.